Aurikuloterapia - refleksoterapia uszu cz. 2

W grudniu 1958 roku w „Shanghai Traditional Chinese Medicine and Drug Maga-zine” YEA SHIA LING opublikował artykuł „Introduction to Auricular Acupuncture Therapy”, od którego rozpoczęło się duże zainteresowanie aurikuloakupunkturą w Chinach. W podręcznikach akupunktury wydawanej w Pekinie „Essentials of Chinese Acupuncture” przez Beijing China w 1980 roku pojawia się rozdział poświęcony punktom małżowiny usznej. Punkty te są prawie identycznie zlokalizowane, jak podaje dr Nogier. Obok mapa tych punktów.

W międzyczasie NIBOYET i kilku innych autorów doniosło o stwierdzeniu niższej oporności elektrycznej skóry w miejscach określanych jako punkty akupunktury. Stosując tę metodę badawczą, okazało się, że miejsca bolesne na uchu posiadają lepszą przewodność od otaczających tkanek i nie występują u zdrowych ludzi. Pozwoliło to na dokładną lokalizację punktów.

Refleksoterapią nie leczy się chorób – leczy się chorego człowieka, a więc znajduje ona zastosowanie w każdej dziedzinie klinicznej medycyny: okulistyce, laryngologii, internie, chirurgii, urologii, ginekologii, pediatrii, geriatrii i w pozostałych dziedzinach, na które medycyna się sztucznie podzieliła. Z doświadczenia wiadomo, że najlepsze efekty stymulacji punktów ucha można uzyskać podczas leczenia schorzeń:

• narządów głowy i szyi (bólów głowy i zębów, infekcji jamy ustnej, gardła i krtani, ucha środkowego, zaburzeń widzenia i słyszenia, nerwobóli nerwów czaszkowych V i VII),
• schorzeń układu pokarmowego i płciowo-moczowego,
• zespołów bólowych narządu ruchu,
• alergii i chorób skóry,
• nerwic i zaburzeń snu,
• stanów po stłuczeniach i złamaniach,
• astmy,
• samoistnego nadciśnienia tętniczego i zaburzeń rytmu serca pochodzenia czynnościowego.

Lecząc te przypadłości, wpływamy na: regulację procesów wegetatywnych, stan zapalny, infekcje, ból, zaburzenia nerwicowe (depresję, nadmierne pobudzenie psychomotoryczne, zaburzenia snu). Podstawą skuteczności tej metody wydaje się regulacja procesów wegetatywnych. Ma ona miejsce w wyspecjalizowanych ośrodkach nerwowych mózgu i rdzenia przedłużonego i odbywa się na zasadzie regulacji sprzężeń zwrotnych. O tym, jak wytłumaczyć regulacyjne działanie refleksoterapii i akupunktury ucha, możemy wnosić na przykładzie „czarnej skrzynki”, o której wiadomo, co do niej wchodzi i co wychodzi, i na tej podstawie wyciągać wnioski o tym, co w międzyczasie stało się wewnątrz.

Możemy więc powiedzieć, że bodziec, jakim jest podrażnienie receptorów, przetworzony na pobudzenie, przesyłany jest drogą nerwów dośrodkowych skóry ucha i jego naczyń do ośrodków nerwowych. Jest on „w jakiś sposób” przetwarzany, po dotarciu do wnętrza czarnej skrzynki (czyli właśnie ośrodków nerwowych), co owocuje wyregulowaniem pobudzania i hamowania czynności narządu, będącego w związku z fragmentem drażnionej skóry ucha i odpowiednimi centrami ośrodkowego układu nerwowego odpowiedzialnymi za kierowanie nim. Ważne jest, że w wyniku takiego leczenia zachwiany „system naczyń połączonych”, jakimi są sprzężenia zwrotne, regulujące czynność narządu w postaci pobudzania i hamowania, wraca do równowagi, co przywraca prawidłową pracę narządu czy układu – niekiedy całego organizmu. Liczy się efekt oraz to, jakie ewentualne szkody spowodowało jego uzyskanie.

Najciekawsza wydaje się możliwość wpływu regulacyjnego na naczynioruchowe ośrodki układu wegetatywnego (odruchy) poprzez stymulację odpowiednich punktów na powierzchni ciała (punkty akupunkturowe, strefy projekcyjne na małżowinie usznej, pola re-ceptorowe na stopach czy dłoniach itd).

Działania te polegają na wpływie regulacyjnym na kurczliwość mięśniówki gładkiej naczyń krwionośnych. Takie stwierdzenie mogłoby spowodować zupełnie inne podejście do leczenia wielu chorób, a szczególnie choroby nadciśnieniowej. Efekt leczniczy uzyskalibyśmy na najwyższym piętrze regulacji (np. ośrodki naczynioruchowe), a nie ostatnim piętrze leczenia (efektorowym), to jest na poziomie blokady receptorów angiotensyny w naczyniach krwionośnych poprzez stosowane leki. Przywrócenie zaburzonej autoregulacji mogłoby przyczynić się w naturalny sposób do cofnięcia wielu zmian chorobowych i w wielu przypadkach wyeliminować lub znacznie zmniejszyć stosowanie leków.

Tekst pochodzi z fragmentów książki o aurikuloterapii, w której opracowaniu brał udział lek. med. Janusz Kołodziejczyk