Kiedy mężczyzna nie staje na wysokości zadania, czyli o psychogennych przyczynach zaburzeń seksualnych u panów

Kłopot jest wtedy, jeśli zaburzenia powtarzają się z określoną regularnością lub kiedy mężczyzna po jednorazowym niepowodzeniu spodziewa się kolejnych.

Zaburzenia erekcji nie są chorobą samą w sobie, ale skutkiem tego, co dzieje się w ciele i psychice mężczyzny. Zależą od tego, jak układa się jego życie zawodowe i prywatne, jak mężczyzna postrzega samego siebie i jak postrzegany jest przez innych. Dlatego na mężczyznę z zaburzeniami erekcji należy spojrzeć jako całość i podejść do tematu holistycznie.

Przyczyną zaburzeń erekcji może być sam organizm mężczyzny, jego hydraulika, mówimy wtedy o czynnikach o podłożu organicznym (inaczej fizycznym/ somatycznym). Jednak przyczyną może być też to, jak układają się myśli takiego mężczyzny, jakie ma przekonania na swój temat, czy czuje się wystarczająco wartościowy. To również może być przyczyną zaburzeń erekcji i wtedy mówimy o zaburzeniach o podłoży psychicznym (inaczej psychosomatycznym/ psychogennym).

Tak naprawdę przypadki zaburzeń o podłożu czysto organicznym lub czysto psychicznym należą do rzadkości. Z reguły nakładają się na siebie i mają wielowymiarowe konsekwencje.

Zaburzenia erekcji wiążą się z występowaniem zaburzeń układu krążenia i traktuje się je jako tak zwany wczesny marker choroby sercowo-naczyniowej. Dlatego uczulam wszystkich panów właśnie na ten aspekt. Jeśli występują zaburzenia wzwodu, to w pierwszej kolejności należy zwrócić się do lekarza specjalisty, aby potwierdzić lub wykluczyć problemy z układem krążenia.

Do chorób przyczyniających się do zaburzeń erekcji możemy zaliczyć między innymi: niewydolność wątroby, nerek, zaburzenia oddechowe (bezdech obturacyjny). Inne przyczyny organiczne, które mogą powodować problemy z erekcją u panów to: zaburzenia neurologiczne (np. urazy rdzenia kręgowego, udar mózgu, SM, choroba Parkinsona), urologiczne (np. infekcje układu moczowego), hormonalne (np. niedobór testosteronu) oraz metaboliczne (np. otyłość, cukrzyca). /Na podstawie M. L. Starowicz, 2017, Seksuologia. PZWL/.

Na zaburzenia erekcji ma wpływ również biologiczny wiek mężczyzny. Ryzyko zaburzeń erekcji rośnie wraz z wiekiem i dotyczy 30,7% mężczyzn w wieku 57-64 lat; 44,6% w wieku 65- 74 i 43,5% w wieku 75-85 lat. /Na podstawie M. L. Starowicz, 2017, Seksuologia. PZWL/.

Do czynników psychogennych zaliczamy bardzo wiele aspektów, mianowicie: stany psychiczne, emocje i osobowość, okoliczności i brak czasu, czynniki relacyjne i społeczno-kulturowe oraz styl życia.

Zaliczamy tutaj wszelkie stany przemęczenia, wyczerpania czy przepracowania. Również depresje i nerwice. W przypadku depresji jest tak, że może ona być skutkiem lub też stanowić przyczynę dysfunkcji seksualnej. Cięższe depresje powodują obniżenie witalności w ogóle, więc tym samym negatywnie wpłyną na seksualność.

Stany emocjonalne odgrywają bardzo dużą rolę w powstawaniu zaburzeń erekcji. Zaliczamy do nich lęk przed niepowodzeniem, brak zaufania do swoich możliwości, chęć wykazania się, krytyczną samoobserwację, złość, gniew, urazę, frustrację, stres czy strach przed ciążą partnerki lub przed zakażeniem się chorobą weneryczną.

Każda z tych emocji może absorbować mężczyznę do tego stopnia, że nie będzie w stanie odwrócić od niej swojej uwagi i skupiać się na byciu z partnerką i odczuwaniu z nią przyjemności.

Wielu mężczyzn jest zdolnych do odbycia stosunku nawet w niesprzyjających warunkach czy okolicznościach, a okazjonalne niepowodzenia nie wywołują u nich strachu, że następny stosunek się nie uda. Niestety w przypadku niektórych mężczyzn jest inaczej, są oni bardziej wrażliwi.

Niepowodzenie w seksie u takich wrażliwych mężczyzn może wywołać poczucie kompromitacji, lęk czy nawet oczekiwania kolejnych niepowodzeń. Powstaje tak zwane błędne koło. Bo mężczyzna przy następnej próbie tak bardzo obawia się o swoją erekcję, a ona rzeczywiście ulega przytłumieniu, potwierdzając jego obawy.

Dwa główne filary męskości ze sobą ściśle powiązane i wpływające na samoocenę mężczyzny, to jego życie seksualne i zawodowe. Dlatego tak ważna jest sytuacja zawodowa mężczyzny. Czy ma pracę, czy nie? Czy realizuje się zawodowo, czy nie? Gdyż tego typu sytuacje bardzo często wiążą się z zaburzeniami seksualnymi u mężczyzn, między innymi z zaburzeniami erekcji.

Należy wziąć również pod uwagę warunki mieszkaniowe i ewentualny brak prywatności. Istotne jest to, czy para mieszka sama lub z innymi współlokatorami (np. rodzicami), czy mają dzieci, czy do ich relacji wtrącają się osoby z otoczenia (rodzice, przyjaciele, znajomi).

Do okoliczności możemy zaliczyć ilość obowiązków dnia codziennego i pogodzenie ich wszystkich ze sobą w czasie, który mamy do dyspozycji. To może powodować presję, gdyż nadmiar obowiązków generuje brak czasu i pośpiech, co nie sprzyja kontaktom seksualnym.

Podstawą relacji jest dobra, codzienna komunikacja między partnerami, zbudowana na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa oraz rozmowy o seksie. Wiele osób tego niestety nie potrafi. Natomiast, aby utrzymać dobry związek, ważne jest, aby partnerzy informowali siebie nawzajem o tym, co lubią, a czego nie lubią i to nie tylko w seksie, ale także w codzienności życia.

Mężczyźni nie mają łatwo. W kulturze funkcjonuje bardzo dużo mitów, stereotypów i przekonań na temat wartości mężczyzny, przypisywanej mu roli czy samej instytucji małżeństwa.

Mężczyźni mogą ujawniać nierealistyczne oczekiwania względem swojej seksualności, na przykład wielogodzinne erekcje czy reagowanie podnieceniem na tak zwane zawołanie. Głównym źródłem tych fałszywych przekonań jest czerpanie wiedzy na temat seksu z internetu (z pornografii) i brak edukacji seksualnej.

Społecznie mężczyźni są poddawani ciągłej ocenie sprawnościowej. Oceniają ich inni i oceniają sami siebie. Na podstawie tej oceny budują swoją wartość.

Kulturowo prężny, sztywny penis jest oznaką siły, męskości i płodności. Erekcja jest wymogiem wszystkiego. Seks przez wielu mężczyzn rozumiany jest w kategoriach penetracji, a nie relacji. Więc jeśli nie doszło do penetracji to w przekonaniu wielu panów, nie doszło o seksu.

Istotne znaczenie w przypadku występowania zaburzeń erekcji ma również podejmowanie aktywności seksualnej przez mężczyznę, mimo braku odczuwanego podniecenia.

Brak podniecenia i reakcji genitalnej może wynikać także z tego, że bodziec seksualny jest nieadekwatny. Na przykład podejmowanie aktywności niezgodnej z orientacją seksualną, preferencjami seksualnymi, brak zainteresowania seksualnego partnerką, niewystarczająca stymulacja genitalna lub wizualna.

Styl życia ma ogromne znaczenie, jeśli chodzi o zaburzenia erekcji. Do stylu życia zaliczamy sposób odżywiania, który jest kluczowy dla zdrowia. Również aktywność fizyczną, dbanie o odpoczynek i wysypianie się.

Sen jest regeneracją dla ciała i w związku z tym podstawą do udanego pożycia. Niewystarczająca ilość snu i odpoczynku mogą się przyczynić do kłopotów z erekcją.

Równie ważne jest to, czy mężczyzna pali papierosy, nadużywa alkoholu lub substancji psychoaktywnych, ponieważ może to spowodować pogorszenie stanu zdrowia a tym samym powodować zaburzenia seksualne.

Zaburzeniami o podłożu organicznym zajmują się lekarze specjaliści, również o specjalności seksuologicznej. Natomiast zaburzeniami o podłożu psychogennym zajmują się seksuolodzy — terapeuci. I warto to wiedzieć. Jednak pamiętajmy, o tym, co pisałam na początku – że tak naprawdę przypadki zaburzeń o podłożu czysto organicznym lub czysto psychicznym należą do rzadkości. Z reguły nakładają się na siebie i mają wielowymiarowe konsekwencje. Dlatego bardzo często jest tak, że oprócz brania leków ważna jest również praca terapeutyczno-seksuologiczna.