Normobaria, a tlenowa terapia hiperbaryczna. Czym się różnią?

Zarówno wcześniej, hiperbaryczna terapia tlenowa (HBOT), jak i obecnie normobaria stały się odpowiedzią na obserwację, że wyższe ciśnienie baryczne wpływa korzystnie na proces regeneracji ustroju, głównie, choć nie jedynie, dzięki lepszemu dotlenieniu tkanek.

Wyższe ciśnienie baryczne w komorach ciśnieniowych (1300 do 3500 hPa) powoduje też zwiększone namnażanie się własnych komórek macierzystych, koniecznych dla regeneracji tkanek i do odbudowy organów ciała. Doświadczenia pokazują, że terapia podwyższonym ciśnieniem może zwiększyć ilość tych cennych komórek, uwaga, nawet o 850%. Sprężenie powietrza powoduje, że zwiększa się dostępność tlenu dla organizmu. Innymi słowy, jeżeli w pomieszczeniu przy powszechnie panującym ciśnieniu (1000 hPa) czujniki wskazują poziom tlenu na poziomie 21%, to przy sprężeniu tego samego powietrza do 1500 hPa poziom ten będą wskazywać – 32%, a przy 3500 hPa – 74%. I właśnie taki poziom jak czujniki techniczne, odczuwają nasze płuca i tkanki.

Dla prawidłowego dotlenienia tkanek potrzebne jest nam również odpowiednio duże stężenie dwutlenku węgla. W razie jego niskiego poziomu, jaki jest w obecnej atmosferze Ziemi, tlen ma dużą trudność w przedostaniu się z krwi do tkanek w ciele, komórki są przez to słabo natlenione i są w stałym stresie oksydacyjnym, co sprzyja ich szybszemu zużywaniu. Przyczynia się to do skrócenia życia i przyśpiesza starzenie się organizmów. W atmosferze Ziemi znajduje się zaledwie ok. 0,03% dwutlenku węgla – wg doniesień naukowych i obserwacji praktyków to od 50 do nawet 100 razy za mało dla właściwego funkcjonowania naszego ustroju.

Normobaria zapewnia ok. 2 do nawet powyżej 3% stężenia dwutlenku węgla, nie przekraczając 3,2% oraz więcej tlenu (35 do 40%). Dzięki dodatkowej obecności gazowego wodoru pobyt w placówce normobarycznej nie tylko efektywniej dotlenia tkanki, ale też powstrzymuje niszczące działanie wolnych rodników tlenowych niszczących struktury komórkowe, m.in. spowalniając podział komórek (starzenie się) – jest on bowiem potężnym i w dodatku wybiórczym antyoksydantem. Ma również silne właściwości przeciwzapalne i cytoprotekcyjne, przyczyniając się tym samym skutecznie do osiągnięcia długowieczności.

Standardowa sesja normobaryczna trwa zwykle ok. 90 minut, choć czas ten w normobarii może być bezpiecznie wydłużany. Normobaria dziś, to nie tylko ciasne komory do odbywania posiedzeń. Od kilku lat można skorzystać z funkcjonalnych mieszkań normobarycznych. Po przejściu przez śluzę, która umożliwia wyrównanie ciśnienia do zamierzonych parametrów, znajdziemy się w komfortowym lokalu, w którym z powodzeniem możemy mieszkać nawet na stałe.

Metoda hiperbarycznej terapii tlenowej (HBOT) wiąże się z przebywaniem w komorze hiperbarycznej i oddychaniem mieszanką zawierającą niemal 100% tlenu. Dostarczany jest on zwykle za pomocą masek lub szczelnych kapturów. Ciśnienie w komorach hiperbarycznych waha się pomiędzy 1300 do 1500 hPa w komorach elastycznych i od 2500 do 3500 hPa w komorach sztywnych. Dostępność stuprocentowego tlenu dla naszych płuc w takich warunkach to 130 do 150% w komorach elastycznych i 250 do 350% w komorach sztywnych. Wiąże się to jednak z ryzykiem – dłuższa ekspozycja na ciśnienie cząstkowe tlenu przekraczające 40% rodzi niebezpieczeństwo rozwoju chemicznego zapalenia płuc. Im bardziej przekroczony zostaje próg 40%, tym większe jest zagrożenie dla naszego układu oddechowego. W tym zagrożeniu czas ekspozycji odgrywa kluczową rolę.

Sesje terapeutyczne HBOT trwają zazwyczaj od 90 do 120 minut. Komory są jedno lub kilkuosobowe. Te miękkie powstają z elastycznego tworzywa sztucznego, które twardnieje pod wpływem ciśnienia. Twarde zaś wykonane są z akrylu albo metalu. Te pierwsze nie są najlepszą opcją dla pacjentów, którzy zmagają się z dysfunkcjami narządu ruchu, ponieważ wejście do nich (i wyjście) może być kłopotliwe. Ze względu na niewielką przestrzeń, opcji tej nie wybiorą też osoby cierpiące na klaustrofobię. W kwestii komfortu zdecydowanie lepsze będą twarde komory hiperbaryczne, do których wejście jest znacznie łatwiejsze i które bywają całkowicie przezroczyste i przestronne.

Hiperbaria w przeciwieństwie do normobarii może skutkować niepożądanymi efektami, szczególnie wtedy, gdy ciśnienie w komorze przekracza 3 atmosfery i/lub czas sesji jest zbyt długi – ucierpieć mogą wtedy pęcherzyki płucne. Do najczęstszych efektów ubocznych należą: bóle głowy, zmęczenie, wymioty, podrażnienie pęcherzyków płuc oraz uraz ciśnieniowy uszu i zatok. Stosując HBOT, należy bezwzględnie przestrzegać czasu sesji, a także kontrolować występujące w komorach ciśnienie, aby uniknąć nieprzyjemnych efektów ubocznych. Ustrój przebywając w procedurach hiperbarii, otrzymuje jedynie tlen, natomiast podwyższony poziom CO2 i wodoru nie jest w niej realizowane, co w istotny sposób odróżnia ją od normobarii.

Przebywanie w pomieszczeniu, w którym jest podwyższone ciśnienie baryczne, jak i przeliczeniowe stężenie tlenu:

• obniża stany zapalne, dzięki dotlenieniu komórek;
• stymuluje regenerację;
• przyspiesza rozwój naczyń krwionośnych;
• pobudza produkcję kolagenu i elastyny;
• spowalnia starzenie;
• zmniejsza obrzęk uszkodzonych tkanek;
• pobudza aktywność komórek, które są odpowiedzialne za zdrowe kości;
• usprawnia dostarczanie składników odżywczych do komórek całego ciała;
• poprawia wydolność fi zyczną i psychiczną organizmu.

Normobaria jest w swej istocie jedynie udoskonaloną formą hiperbarycznej terapii tlenowej, z pomocą, której można osiągnąć powyższe pozytywne działania oraz działania nieosiągalne w HBOT, zwielokrotnione oddawanie tlenu z krwi do tkanek, jak też nasycanie ustroju wodorem, spowalniającym zniszczenia subkomórkowe. Organizm nasycony wodorem poprawia swój potencjał równowagi oksydacyjno- redukcyjnej redox.

Normobaria obejmuje przebywanie w pomieszczeniach o podwyższonym ciśnieniu (1500 hPa), przeliczeniowym stężeniu tlenu na poziomie 35-40% i dwutlenku węgla od 1,5% do 3,2%, a także zawartością wodoru w granicach 0,3 do 0,5%. W jej ramach dostępne są nie tylko komory na posiedzenia, ale również wygodne i komfortowe mieszkania normobaryczne, w których spędzić można całą dobę i dłużej. Dokładnie przemyślana mieszanka oddechowa normobarii i optymalnie zrealizowana, sprawia, że normobaria jest nieinwazyjną i bezpieczną procedurą. W związku z powyższym, w przeciwieństwie do HBOT nie istnieją bezwzględne przeciwwskazania do jej stosowania.

Normobaria to drugi Filar Długowieczności – koncepcji prowadzącej do długiego życia w dobrym zdrowiu.