Ozonoterapia

Jestem lekarzem ginekologiem, ale od 21 lat zajmuję się także medycyną naturalną i alternatywną, więc działam w sposób holistyczny. Nazwałem siebie Ekodoktor, aby podkreślić swój związek z medycyną ekologiczną, jestem też członkiem Towarzystwa Lekarzy Medycyny Zintegrowanej (TLMZ).

Dzisiejszym tematem będzie OZONOTERAPIA. Dlaczego akurat ten temat? Według dr. Andrzeja Laskoruńskiego autora książki „Ozonoterapia dla każdego” ta metoda „jest bez wątpienia najskuteczniejszym ze wszystkich znanych nowoczesnej medycynie sposobów leczenia. Żadna inna metoda nie daje tak przekonujących wyników i nie ma tak szerokiego spektrum zastosowań”. Można więc zapytać, dlaczego jest tak rzadko stosowana? Dlaczego nie ma jej w szpitalach? To niezwykle zasadne pytanie – zwłaszcza w dzisiejszych czasach, pełnych wirusów – ozonoterapia ma działanie bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze. Jednak wyjaśnijmy temat od początku – dla każdego.

Ozon (O3) jest aktywną formą tlenu, nietrwałym gazem, który szybko się rozpada do tlenu cząsteczkowego (O2), uwalniając przy tym tlen atomowy (O). Tyle z chemii – aby wiedzieć, że z tych właściwości ozonu wynika jego silne działanie utleniające. Warstwa ozonowa zapewnia życie na ziemi, gdyż chroni ją przed promieniowaniem ultrafi oletowym. Ozon jest jednym z najsilniejszych utleniaczy. Jego silne właściwości bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze od dawna wykorzystywane są do odkażania wody, żywności i pomieszczeń.

Pierwsze medyczne zastosowanie ozonu miało miejsce w 1856 r. w USA przez homeopatę J.L. Martina (źródło POST. MIKROBIOL., D. Białoszewski i inni.). Polska ma duży wkład w rozwoju tej metody leczenia. Już w 1986 r. prof. Zygmunt Antoszewski zapoczątkował leczenie ozonem. On też powołał do życia Polskie Towarzystwo Ozonoterapii, którego mam zaszczyt być członkiem.

Są różne metody zastosowania ozonu w leczeniu i kosmetyce. Ozon nie może być stosowany do oddychania, gdyż działa toksycznie, uszkadzając pęcherzyki płucne. Do celów medycznych i kosmetycznych stosuje się generatory ozonu. Terapia ozonowa to podawanie mieszaniny tlenowo – ozonowej w różnych postaciach, stężeniach i formie.

Z a s tosowanie ozonu można podzielić na ogóln o u s t r o j owe i miejscowe. Do zastosowań ogólnoustrojowych zalicza się podawanie ozonu dożylnie, w kroplówce z solą fi zjologiczną lub w formie autohemotransfuzji.

Authemotransfuzja jest zabiegiem polegającym na pobraniu krwi własnej pacjenta do specjalnej, sterylnej butelki próżniowej. Następnie wtłacza się tam świeżo uzyskany ozon i ponownie przetacza się pacjentowi krew nasyconą ozonem. Jest to najbardziej efektywna forma ozonoterapii. Lista zastosowań autohemotransfuzji jest bardzo długa. Wymienię najbardziej powszechne choroby oraz dolegliwości, w których stosuje się ozonowanie krwi:

• borelioza,
• cukrzyca (szczególnie powikłania cukrzycowe, takie jak stopa cukrzycowa),
• obniżona odporność organizmu, infekcje wirusowe i bakteryjne,
• trudno leczące się i przewlekłe stany zapalne zatok i ucha środkowego,
• stany zapalne ginekologiczne, urologiczne i okulistyczne,
• niedokrwienia mięśnia sercowego,
• choroba wieńcowa,
• choroby nowotworowe,
• alergie i choroby na jej podłożu,
• reumatyzm,
• choroby zwyrodnieniowe stawów,
• zaburzenia hormonalne,
• niedotlenienie mózgu,
• przebyty zawał serca lub udar mózgu,
• choroby skóry,
• jako rekonwalescencja po przebytych zabiegach i operacjach.

Oczywiście nie są to wszystkie możliwe stany chorobowe, w których pomocna jest dożylna ozonoterapia. Można śmiało powiedzieć, że w każdej chorobie dożylna ozonoterapia może być pomocna, ponieważ działa korzystnie na funkcjonowanie całego organizmu. Oprócz formy dożylnej ozonoterapię stosuje się w iniekcjach domięśniowych jako płukanie wszelkich jam ciała np. pęcherza, pochwy; jako ozon gazowy w rękawach specjalistycznych, np. na owrzodzenia, przy stopie cukrzycowej lub w postaci ozonowanej oliwy.

Ozon dotlenia cały organizm, ponieważ jest 10 razy lepiej rozpuszczalny we krwi niż tlen i silniej wiąże się z hemoglobiną. Część erytrocytów nie jest całkowicie wysycona tlenem. W organizmie ilość takich nieaktywnych erytrocytów może dochodzić nawet powyżej 30%, czyli ozon wysycając te erytrocyty, zwiększa dotlenienie krwi nawet o 30%.

Ozon silnie wiąże się z tłuszczami, więc po zabiegu nie tylko ta część związana z hemoglobiną jest aktywowana, ale wiążąc się z tkanką tłuszczową, uwalnia się stopniowo, przedłużając działanie ozonu. Aktywuje powstawanie nowych naczyń krwionośnych, przez co poprawia krążenie krwi. Ma to szczególne znaczenie w sytuacji niedokrwienia tkanek np. w chorobie niedokrwiennej serca lub po udarze mózgu. Jak wiemy, mózg i serce są szczególnie wrażliwe na niedokrwienie.

Inną cenną właściwością ozonu jest rozpuszczanie blizn. Jest to szczególnie istotne w stanach pooperacyjnych, po zawale serca czy udarze mózgu. Poprawa krążenia krwi i dotlenienie organizmu przyczyniają się do prawidłowej homeostazy. Przed planowaną operacją oraz po zabiegu operacyjnym warto zastosować ozonoterapię, ponieważ ozonowanie przyspiesza gojenie tkanek, zapobiega infekcjom pooperacyjnym oraz poprawia regenerację.

Ozon sam w sobie nie leczy nowotworów, ale zauważono, że pacjenci korzystający z ozonoterapii o wiele rzadziej na nie chorują. Ozonoterapia jest wskazana także u pacjentów nowotworowych, ponieważ ułatwia leczenie, zmniejszając objawy uboczne chemio czy radioterapii.

To nie wszystkie zalety wynikające z ozonoterapii, ale jak widzimy, korzyści z jej stosowania są bardzo duże.