Ozonowanie krwi – skuteczna stymulacja układu odpornościowego

Ozonoterapia zlecana jest przez lekarza na podstawie obrazu klinicznego i ogólnego stanu pacjenta. Całkowita dawka jednorazowa nie powinna przekraczać 1000 mcg.

Ozon niszczy wirusy, bakterie, drożdże, grzyby i pierwotniaki. Pobudza system immunologiczny, czyści tętnice i żyły, poprawia krążenie, oczyszcza krew i układ limfatyczny, normalizuje poziom hormonów i produkcję enzymów, redukuje ogniska zapalne w całym organizmie, redukuje ból, uspokaja nerwy, tamuje krwawienie, zapobiega wstrząsowi, nie dopuszcza do udaru, redukuje sercową arytmię, ulepsza funkcje mózgowe i pamięć, utlenia toksyny, pomaga w usuwaniu z organizmu metali ciężkich. Zapobiega i odwraca choroby zwyrodnieniowe, zaraźliwe i eliminuje choroby autoimmunologiczne.

Lecznicze wykorzystania ozonu są ogromne. Wszystkie stany bakteryjne, wirusowe i grzybice są wyeliminowane przez terapie ozonem. Choroba serca, dusznica, arterioskleroza, zgorzel, otępienie starcze, wrzody, żylaki, artretyzm, zesztywniające zapalenie kręgosłupa, cukrzyca, choroba Parkinsona, zapalna choroba jelita, obniżona odporność, alergie i astma to tylko część chorób, które można wyleczyć poprzez regularne stosowanie ozonoterapii.

Ozonoterapia ma istotne znaczenie jako terapia wspomagająca podczas leczenia nowotworów, jak również jest bardzo skuteczna w przypadku wielu chorób przewlekłych:

• medyczny ozon ma działanie przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, a zatem posiada szeroki zakres zastosowań do czyszczenia i dezynfekcji ran, zainfekowanych ran, grzybów i mieszanych infekcji,
• ma właściwości stymulujące i zwiększa efektywność dostarczania tlenu do tkanek poprzez pobudzanie metabolizmu czerwonych krwinek, dlatego używany jest w leczeniu zaburzeń krążenia i rewitalizacji,
• pomaga w leczeniu chorób układu krążenia (szczególnie obwodowe i okołomózgowe),
• w określonych dawkach mobilizuje własne mechanizmy obronne organizmu, aktywowany jest układ odpornościowy poprzez uwalnianie czynników obronnych w postaci cytokin (interferony, interleukiny oraz na tzw. nadrodzinę czynnika martwicy nowotworów TNF - Tumor Necrosis Factor) informujący inne komórki układu odpornościowego, które uruchamiają całą kaskadę odpowiedzi immunologicznej w organizmie. Dlatego zastosowanie ozonu medycznego do aktywacji immunologicznej w przypadku niedoboru odporności ma sens,
• zwiększa możliwości detoksykacyjne wątroby,
• zmniejsza poziom cholesterolu i trójglicerydów,
• pomaga w leczeniu chorób wirusowych, takich jak zapalenie wątroby (hepatitis), opryszczka, półpasiec,
• małe ilości ozonu — w postaci „dużego autologicznego leczenia krwi” (jako pozaustrojowe nasycenie krwi) aktywują własne przeciwutleniacze i wyłapują wolne rodniki. Dzięki temu wskazane jest zastosowanie terapii ozonowej w przewlekłych zapaleniach, ale także działanie zapobiegawcze.

• zarażone, źle gojące się rany i urazy, grzyby skórne,
  Cel: dezynfekcja, oczyszczanie ran, lepsze gojenie się ran
• zaburzenia krążenia, szczególnie u chorych na cukrzycę,
  Cel: poprawione dotlenienie poprzez aktywację metabolizmu czerwonych krwinek
• ogólny niedobór odporności i zaburzenia równowagi immunologicznej, podobnie jak w przewlekłym zapaleniu (zapalenie wątroby typu B i C)
• jako terapia wspomagająca w leczeniu chorób nowotworowych,
  Cel: aktywacja układu odpornościowego oraz aktywacja komórkowych pochłaniaczy wolnych rodników (przeciwutleniacze)
• przewlekłe choroby zapalne, takie jak przewlekły ból mięśni, aktywowana artroza, terapia wspomagająca w chorobach reumatycznych, nieswoiste zapalenie jelit,
  Cel: działanie przeciwzapalne poprzez aktywację rodnikowych wymiataczy i przeciwutleniaczy oraz aktywacja lub lepsza modulacja układu odpornościowego.

Autohemotransfuzja jest najskuteczniejszą z metod ozonoterapii. Aktywacja realizowana jest pozaustrojowo od 50 do 100 ml z własnej krwi pacjenta, która wzbogacona jest ozonem w sterylnym jednorazowym materiale z antykoagulantem zapobiegającym krzepnięciu krwi z dokładnie określoną ilością ozonu — polecam max. 1000 mcg w jednym podaniu do krwi. Ozon w 100% reaguje z białymi i czerwonymi krwinkami i aktywuje ich metabolizm w efekcie czego, podczas podania ozon nie jest już dostępny w tej krwi — został użyty do aktywacji metabolizmu komórkowego. Aktywowana autologiczna krew, bez ozonu, ale utleniona jest dostarczana pacjentowi w postaci normalnego wlewu kroplowego. Ani jedna cząsteczka ozonu nie dostaje się do układu naczyniowego.

Po zabiegach autohemotransfuzji zaczyna się aktywna wymiana starych komórek krwi na nowe — proces szybkiego odmładzania krwi. Spowodowane jest to niezdolnością starych komórek do przetwarzania ozonu. Ozon rozpuszcza stare niefunkcjonalne oraz chore komórki w poszczególnych tkankach, a organizm w przypadku choroby otrzymuje możliwość powrotu do naturalnej równowagi. Autohemotransfuzja zwiększa płynność krwi, zmniejszając jej zagęszczenie. Ozon ma bardzo skuteczne działanie wirusobójcze, bakteriobójcze oraz grzybobójcze. Ozonowanie krwi to zabiegi, które są najbardziej skutecznymi w walce z zakażeniami gronkowcami i paciorkowcami, a także w przypadku boreliozy.

Udowodniono, że mieszanina tlenowo- ozonowa ma dobroczynne działanie na organizm ludzki, ponieważ poprawia utlenowanie tkanek dzięki:

• zwiększeniu frakcji tlenu rozpuszczonego we krwi / ozon jest 15x lepiej rozpuszczalny w osoczu niż tlen,
• zwiększeniu absorpcji tlenu w pęcherzykach płucnych wraz ze wzrostem ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi,
• ułatwieniu dyfuzji tlenu do krwinek czerwonych poprzez wpływ na ich błony komórkowe,
• ułatwieniu oddawania tlenu z hemoglobiny do tkanek,
• lepszemu wykorzystaniu tlenu zawartego we krwi poprzez wpływ na mitochondrialny łańcuch oddechowy.

Poprawia warunki krążenia krwi w naczyniach dzięki:

• uelastycznieniu błony komórkowej erytrocytu, przez co krwinki czerwone łatwiej przemieszczają się przez naczynia włosowate,
• zapobieganiu rulonizacji i zlepiania się krwinek czerwonych,
• zapobieganiu zlepiania się płytek krwi poprzez łączenie się z glutationem płytek,
• obniżeniu stężenia lipidów całkowitych, cholesterolu i trójglicerydów.

Powoduje wzrost odporności organizmu poprzez pobudzanie układu immunologicznego i produkcję limfocytów T. Aktywizuje mechanizmy obronne, mające korzystny wpływ na procesy zapalne. Wykazuje silne działanie bakteriobójcze, grzybobójcze oraz pierwotniakobójcze, a także inaktywuje wirusy.

Istnieje również forma małej autohemotransfuzji podanej domięśniowo w postaci autologicznego wstrzyknięcia krwi do aktywacji układu odpornościowego i jest wykorzystywana do rewitalizacji i leczenia chorób alergicznych oraz w celu ogólnego poprawienia odporności organizmu. Ta forma jest rzadko stosowana.

• zewnętrznie na rany odporne na działanie ozonu stosuje się specjalne rękawy, buty i worki ozonowe z wykorzystaniem mieszaniny tlenowo- ozonowej, które nakładane są bezpośrednio na zmiany chorobowe,
• woda ozonowana dezynfekuje, ale także zmniejsza podrażnienia skóry takie jak swędzenie i stany zapalne,
• podawanie ozonu w odbytnicy jest odpowiednie do leczenia zapalnej choroby jelit, ale także do rewitalizacji i chorób związanych z wirusami,
• wstrzyknięcia bezpośrednio do stawów (dostawowo) np. w zapalnych chorobach stawów (artretyzm, reaktywowana artroza) — najczęściej przeprowadzane w dobrych praktykach ortopedycznych,
• w napiętych, bolących mięśniach, małe stężenia ozonu są infiltrowane lub wstrzykiwane do mięśnia, do punktów spustowych, często do punktów akupunktury.

Istnieje wiele chorób, na które terapia ozonem ma pozytywny wpływ — potwierdzają to liczne publikacje naukowe. Z reguły ozon medyczny stosuje się wraz z innymi procedurami terapeutycznymi. Ozonoterapia należy do dziedziny medycyny komplementarnej.

Do klasycznego stosowania terapii ozonowej wlicza się leczenie zaburzeń krążenia tętniczego — zimne uczucie w nogach lub bóle po krótkim spacerze (chromanie przestankowe).

Szczególnie wskazane do leczenia ozonem są sytuacje stresu zawodowego lub nadmierne napięcie psychiczne i fizyczne.

Aktywacja metabolizmu komórkowego czerwonych i białych krwinek prowadzi do poprawy ogólnego stanu i powoduje ogólną rewitalizację. Starszy pacjent bardzo dobrze reaguje na terapię ozonową, ponieważ może wykorzystać wszystkie właściwości ozonu medycznego. Ozonoterapia powoduje udoskonalony dopływ tlenu do organizmu, mobilizuje układ odpornościowy, aktywuje własne antyoksydanty, zwalczając rodnikowych padlinożerców. Ma to pozytywny wpływ podczas zaburzeń krążenia mózgowego, które często objawiają się upośledzeniem koncentracji, ogólną nieskutecznością, brakiem pewności podczas chodzenia i uczuciem zawrotów głowy.

Oprócz innych uzupełniających terapii ozon medyczny może być również stosowany prewencyjnie, przyczyniając się do znacznego wzrostu jakości życia.

Zaburzenia krążenia związane z wiekiem wpływają również na narząd wzroku ze zmianami zanikowymi i zwyrodnieniowymi. Znane jest „zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem” w ośrodku siatkówki — miejsce najostrzejszego widzenia. Na nerw wzrokowy mogą wpływać efekty różnego stopnia nasilenia tak zwanej atrofii wzrokowej. Systematyczne stosowanie ozonoterapii może prowadzić do znacznej poprawy i polepszenia sprawności wzrokowej.

Miejscowe leczenie zakażonych ran jak odleżyny, owrzodzenia, zgorzel cukrzycowa i ran o nieprawidłowym gojeniu jest klasycznym przykładem zastosowania ozonu medycznego. Najpierw stosuje się ozon w celu dezynfekcji, aby uzyskać czystą i wolną od zarazków ranę. Niskie stężenia służą następnie do poprawy gojenia się ran. W większości przypadków wystarczająca jest seria dziesięciu indywidualnych zabiegów. Z badań z udziałem 248 pacjentów wynika, że u 10% pacjentów wymagane są różne serie zabiegów.

Przed podjęciem leczenia ozonem należy poinformować lekarza, jeśli i jakie leki przyjmowane są w tym czasie. Leki te nie mogą być przerywane bez konsultacji z lekarzem.

Terapia ozonem jest terapią niskiego ryzyka i jest przeprowadzana jako uzupełniająca dla innych rodzajów leczenia.

Ozon do użytku w przemyśle i technologii wytwarzany jest z powietrza — tlenu i stosowany jako mieszanka ozonu z powietrzem w oczyszczaniu ścieków i do dezynfekcji wody pitnej na całym świecie.

W przeciwieństwie do ozonu technicznego ozon medyczny może być wytwarzany wyłącznie z czystego, leczniczego tlenu. Dzieje się to dzisiaj za pomocą cichego wyładowania elektrycznego jako mieszaniny ozonu z tlenem w dokładnym stężeniu i dawce.

Zakres stężenia wynosi od 1 do 100 μg/ ml, co odpowiada mieszaninie ozonowo- tlenowej (0,05% O3 i 99,95% O2) do 5% ozonu (z 95% tlenu). Ponieważ cząsteczka O3 jest nie stabilna, ozon medyczny jest świeżo przygotowywany i podawany w miejscu użycia.

Nowoczesne generatory ozonu są wyposażone w zintegrowany pomiar stężenia, który zapewnia bezpieczną i dostosowaną do potrzeb obsługę pacjentów.

• aktywacja metabolizmu czerwonych krwinek,
• ulepszone uwalnianie tlenu,
• tętnicze zaburzenia krążenia (szczególnie obwodowe i mózgowe), rewitalizacja,
• aktywacja komórek odpornościowych,
• uwalnianie specyficznych dla organizmu cytokin, takich jak interferony i interleukiny, XX
• dodatkowe leczenie chorób nowotworowych,
• ogólny niedobór odporności,
• zwiększanie i aktywowanie własnych przeciwutleniaczy i rodnikowych wymiataczy,
• procesy zapalne, np. zapalenie stawów, reaktywowane artrozy, choroby naczyniowe, procesy starzenia.

Ozon jest jednym z najważniejszych gazów w stratosferze (10- 50 km nad powierzchnią ziemi).

Maksymalne stężenie do 1 części O3 na 100 000 części powietrza (10 ppm) osiąga w atmosferze ozonowej na wysokości 20-30 km.

Warstwa ozonowa filtruje wysokoenergetyczne promieniowanie UV słońca, a tym samym chroni biologiczną równowagę na Ziemi przed zniszczeniem przez ostre promieniowanie UV.

Po zniszczeniu warstwy ozonowej („dziura ozonowa”) efekt filtra UV zmniejsza się.

W warstwach blisko ziemi ozon może powstawać z gazów odlotowych, w szczególności poprzez wzajemne oddziaływanie tlenków azotu, tlenków siarki i promieniowania UV z tlenu. Ponieważ O3 jest stosunkowo łatwy do dokładnego zmierzenia, zwykle służy jako wskaźnik wpływu na środowisko, ale nie jako przyczyna.

Maksymalne dopuszczalne stężenie w miejscu pracy (MAK = maksymalne stężenie w miejscu pracy) 0,15 ppm = 200 μg/m3 nie może być przekroczone przez osiem godzin dziennego czasu pracy i 40 godzin tygodniowo, ponieważ ozon może uszkadzać drogi oddechowe w warunkach ciągłego obciążenia. Jest to również zgodne z zaleceniem Światowej Organizacji Zdrowia WHO.