Podstawy naturalnej opieki nad zwierzętami - witaminy

Organizm zwierząt p otrzebuje m ałych i lości w itamin. Ponieważ nie jest zdolny, aby je wszystkie syntetyzować, musi je otrzymywać wraz z pożywieniem w postaci „gotowej” lub tzw. prowitamin, które następnie są przetwarzane w witaminy.

Witaminy odgrywają dużą rolę w zwierzęcym organizmie, na przykład:

• niektóre działają jako przeciwutleniacze i chronią organizm przed szkodliwym działaniem toksyn;
• pomagają w trawieniu i wchłanianiu substancji odżywczych poprzez rozkład węglowodanów, białek i tłuszczów;
• pomagają we wzroście mięśni i kości;
• pomagają zachować zdrową skórę i sierść;
• pomagają w prawidłowym rozwoju całego organizmu.

Witaminy możemy podzielić na rozpuszczalne w wodzie i w tłuszczach. Różnica polega na tym, w jaki sposób są przechowywane w organizmie. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach znajdują się w tkance t łuszczowej i wątrobie, a w itaminy r ozpuszczalne w w odzie s ą p rzechowywane w o rganizmie t ylko w niewielkich ilościach, dlatego muszą być uzupełniane codziennie.

Występowanie: Szczególnie bogaty w witaminę A jest tran z ryb dorszowatych, żółtko jaj, mleko i ryby. Prowitaminę A znajdziemy w: marchwi, pomidorach, kukurydzy, szpinaku i innych warzywach liściastych. Prowitamina A jest przekształcana w organizmie w witaminę A i magazynowana w wątrobie. Działanie: Bierze udział w p rocesie w idzenia, chroni nabłonek skóry, pobudza wzrost młodych organizmów, tworzy komórki nasienne.

Objawy niedoboru: Kurza ślepota (brak zdolności widzenia w nocy), uszkodzenie błon śluzowych, wskutek czego łatwiej mogą się do nich dostać drobnoustroje ( szczególnie z akażenia p rzewodu pokarmowego). Skóra sucha, łamliwa, popękana.

Zastosowanie: Witamina A jest szczególnie ważna w chowie szczeniąt (podajemy im tartą marchew lub tran). Wykorzystywana jako środek leczniczy w chorobach skóry, dla przyspieszenia gojenia małych uszkodzeń (maść tranowa) oraz w chorobach oczu i przewodu pokarmowego.

Do tej grupy należą witaminy o różnej budowie chemicznej i różnym działaniu (Bi, B2, B6, PP, B).

Występowanie: W większości roślin, drożdże, wątroba, mięso, mleko, ryby. Działanie: Z espół w itamin g rupy B p obudza wzrost i przemianę materii, zapobiega schorzeniom skóry i niedokrwistości.

Objawy niedoboru: Z e w zględu n a i ch szerokie występowanie w roślinach i produktach zwierzęcych niedobór witamin z grupy B występuje rzadko. Przy wyłącznym żywieniu kukurydzą występuje c horoba o n azwie „ czarny j ęzyk” (niedobór kwasu nikotynowego). Cechuje j ą b rązowo — c zarne z abarwienie j ęzyka, wrzody w jamie ustnej i biegunka.

Zastosowanie: Jako lek w różnych chorobach skóry i przewodu pokarmowego oraz w zaburzeniach nerwowych (porażenia, kurcze, zapalenie nerwów, wymioty), zaburzeniach wzrostu oraz w niektórych zatruciach.

Występowanie: Witamina ta znajduje s ię w w iększości r oślin. S zczególnie dużo zawierają owoce głogu. W 10 g tych owoców jest tyle witaminy C, co w 150 g cytryn. W dużej ilości występuje też w: pietruszce, brukselce, szpinaku, ziemniakach, mleku. Przy długotrwałym moczeniu, gotowaniu lub niewłaściwym składowaniu jarzyn większa część witaminy ulega zniszczeniu.

Działanie: B ierze u dział w p rzemianie materii, prawidłowej czynności gruczołów oraz krzepnięciu krwi. Wzmaga siły obronne organizmu.

Objawy niedoboru: Z wykle u p sów nie s twierdza s ię n iedoboru w itaminy C, gdyż zwierzęta te mogą ją wytwarzać w wątrobie. Doświadczalnie można u psów wywołać niedobór tej witaminy, żywiąc je gnijącym mięsem, gotowanym zbożem i długo gotowanym mlekiem. W niedoborze witaminy C pojawia się skłonność do k rwawień, zapalenie dziąseł i wypadanie zębów (szkorbut). Zwiększone z apotrzebowanie n a w itaminę C występuje w czasie ciąży, w okresie karmienia szczeniąt, w czasie wzrostu oraz w chorobach gorączkowych.

Zastosowanie: W chorobach zakaźnych, niektórych zaburzeniach przewodu pokarmowego oraz skłonności do krwawień.

Występowanie: Najwięcej tej witaminy zawiera mięso ryb (łosoś, dorsz, tuńczyk, śledź, makrela, sardynki, węgorz i inne) oraz tran. Ważnymi źródłami są: wątroba, ser, żółtko j aj i n iektóre g rzyby. Witamina D występuje w t rzech p ostaciach: kalcyferolu (witamina D1), ergokalcyferolu (witamina D2) i cholekalcyferolu (witamina D3). Źródłem kalcyferolu i cholekalcyferolu jest tran, ergokalcyferolu zaś pokarmy roślinne. U ludzi cholekalcyferol powstaje w skórze pod wpływem promieniowania UV – p sy j ednak n ie p otrafią go w ten sposób syntetyzować.

Działanie: Witamina D pobudza wchłanianie wapnia i fosforu oraz zapobiega nadmiernemu wydalaniu tych pierwiastków wraz z moczem, przez co wpływa nie tylko na prawidłowe kształtowanie s ię k ości, a le też na ich odpowiednią gęstość i stan uzębienia. Obecność witaminy w e k rwi w pływa k orzystnie na system nerwowy i na pracę (skurcze) mięśni, w tym serca. Witamina D zapobiega i ł agodzi s tany z apalne s kóry, r eguluje w ydzielanie i nsuliny, a t ym s amym wpływa na odpowiedni poziom cukru w organizmie. Oddziałuje na komórki szpiku kostnego, produkujące komórki obronne (monocyty).

Objawy niedoboru: Niedobory witaminy D są bezpośrednio związane z metabolizmem wapnia i fosforu. Przy właściwym dozowaniu tych pierwiastków niedobór witaminy D odpowiada za zbyt małe przyrosty wagowe szczeniąt.

Zastosowanie: Witamina D n ie jest magazynowana w o rganizmie t ak b ardzo, jak inne witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, zalecane jest więc jej stałe uzupełnianie. Groźne dla organizmu jest podawanie nadmiernych dawek witaminy D. Efektem jest m.in. zwapnienie narządów miąższowych, w tym nerek i wątroby, c o u pośledza i ch f unkcje i m oże prowadzić do śmierci.

Występowanie: Głównym źródłem witaminy są oleje roślinne tłoczone na zimno – szafranowy, z kiełków pszenicy, mięso, orzechy, warzywa liściaste.

Działanie: Witamina E (alfa-tokoferol) jest głównym antyoksydantem, który chroni organizm przed licznymi utleniaczami. Bierze udział w dostarczaniu składników odżywczych do komórek. Wzmacnia ściany naczyń krwionośnych oraz chroni krwinki czerwone przed przedwczesnym rozpadem.

Objawy niedoboru: Niedobór witaminy E powoduje zmiany wsteczne w gonadach, obumieranie zarodków, zmiany w układzie nerwowym i narządach. Deficyt witaminy E łagodzi mikroelement – selen.

Zastosowanie: Zalecana dawka witaminy E wynosi: 2.2 j.m./kg masy ciała w przypadku szczeniąt oraz 1.1. j.m./kg dla psów dorosłych.

Występowanie: Występuje głównie w niektórych zielonych warzywach liściastych i żółtkach jaj.

Działanie: Witamina K (K1 – filochinon, K2 – farnochinon) bierze udział w procesach krzepnięcia krwi, pełni też ważne funkcje w g ospodarce w apniowej i m ineralizacji tkanek, spowalnia rozwój nowotworów wielu narządów.

Objawy niedoboru: Jest syntetyzowana w przewodzie pokarmowym psa i na ogół nie występują jej niedobory. Wskazaniem do leczniczego podawania witaminy K są stany po krwotocznym zapaleniu żołądka i jelit (parwowiroza) oraz okres krycia. Niedobory witaminy K obserwuje s ię u p sów p oddanych c hemioterapii.

Zastosowanie: Znaczenie tej witaminy polega raczej na jej zdolności do leczenia w przypadku wystąpienia zatrucia psów np. zjedzenia trucizny na szczury. Witaminą K suplementuje się psa przez okres 3 – 4 tygodni.

Powinieneś sam odpowiedzieć na to pytanie. Jeśli nie, to podpowiadam — oczywiście, ż e j est k onieczna. P odawanie szczeniętom suplementów witaminowych (naturalnych) zapewni im w przyszłości dobrą kondycję oraz mocne kości i zęby.

Suplementacja dorosłych psów witaminami da pewność, że b ędą o ne z awsze zdrowe i w najwyższej kondycji.

s tarsze psy? Należy im dostarczać odpowiednie ilości mikroelementów i witamin, gdyż z wiekiem zdolność przyswajania niektórych składników może ulec zmniejszeniu. Metabolizm staje się wolniejszy, zmniejsza się zapotrzebowanie e nergetyczne i a ktywność fi zyczna. Warto podawać seniorowi produkty bogate w witaminę A, C oraz E, jak również w cynk. Witaminy te pomogą wyeliminować wolne rodniki i toksyny z organizmu. To pomoże spowolnić proces starzenia s ię i z apobiegnie c horobom, t akim jak rak.