Szczepionka przeciwko krztuścowi - fakty i mity

W latach 90. została wprowadzona nowa szczepionka tzw. acelularna (DTaP), która ma powodować lżejsze reakcje niepożądane, ale czy na pewno? Przytoczone poniżej badania wykazują raczej mierny sukces, żeby nie napisać, że wręcz przyczyniają się według niektórych badaczy do zwielokrotnienia zachorowań na krztusiec, a miało być odwrotnie… Dlaczego? Otóż opracowana szczepionka nie sprostała próbie czasu i ewolucji i okazuje się, że wręcz sprzyja adaptacji ewolucyjnej, umożliwiając pojawienie się NOWYCH, zjadliwych szczepów, które są ODPORNE na szczepionkę. No i mamy problem. Jak zobaczymy poniżej, nie jest to jedyny problem…, okazuje się bowiem, że w innych badaniach wykazano, że szczepienia ZWIĘKSZYŁY ilość zachorowań na krztusiec, wywoływany przez Bordetella parapertussis, czyli pałeczkę krztuśca rzekomego, bliskiego „krewniaka” Bordetella Pertussis (właściwej pałeczki krztuśca), w przypadku którego nowa szczepionka również nie jest skuteczna i po prostu nie działa. Mamy tu paradoksalną sytuację, w której zachorowalność dzieci NIESZCZEPIONYCH wzrosła… ALE… zachorowalność wśród dzieci SZCZEPIONYCH wzrosła JESZCZE BARDZIEJ! Jakby tego było mało, okazuje się, że według Althouse i Scarpio (niestety oryginalny artykuł został z niewiadomych przyczyn usunięty z Internetu) zaszczepione osoby są „bezobjawowymi nosicielami krztuśca”, które nie wiedząc o tym, dzielą się nim z tymi, którzy mają z nimi kontakt. Tyle chyba tytułem wstępu; mam nadzieję, że nie zanudziłem nikogo.

Żeby ułatwić czytanie, postanowiłem podzielić dalszą część artykułu na dwie części: pierwsza – przytoczenie konkretnych badań i wniosków, druga – dla bardziej wnikliwych – szerszy opis. Dodam tylko, że oprócz artykułów korzystałem z dwóch publikacji:

1. Ian Sinclair, Szczepienia – niebezpieczne, ukrywane fakty, wydana przez Idea Contact sp. z o.o., Kalisz 2006
2. Neil Z Miller, Szczepienia – przegląd ważnych badań, streszczenie 400 artykułów naukowych dla rodziców i badaczy, wydana przez Vivante, Białystok 2016 (oczywiście mam pisemną zgodę na cytowanie materiałów z ww. pozycji).

Tartof S.Y., Lewis M. Waning immunity to pertussis following 5 doses of DTaP, Pediatrics, April 2013; 131(4); e1047-e1052 https://pediatrics.aappublications.org/ content/pediatrics/early/2013/03/06/ peds.2012-1928.full.pdf O czym jest powyższy tekst? Otóż po kolei:

• Autorzy wykazali, że ochrona po serii szczepień DTaP była SŁABSZA i przyczyniła się do POWIĘKSZENIA grupy osób podatnych na zachorowalność, mimo że zostali zaszczepieni.
• Badaniom zostały poddane dzieci ze stanu Minesota, wśród których ryzyko zachorowania na krztusiec wzrosło DWUKROTNIE w okresie tylko DWÓCH lat od momentu podania piątej dawki DTaP (mówimy tu o tzw. risk ratio, RR=1,9). Natomiast po okresie 6 lat od ukończenia cyklu szczepień, ten sam wskaźnik wzrósł dziewięciokrotnie! (RR=8,9)
• Inne wnioski mówiły o tym, że nawrót krztuśca jest spowodowany przynajmniej kilkoma innymi czynnikami jak: wzrost częstotliwości występowania choroby, zanikanie odporności, czy też zmiany genetyczne w organizmie dotyczące bakterii Bordetella pertussis, które są odpowiedzialne za nieskuteczność szczepionki.

Acosta A.M., DeBolt C. et al. Tdap vaccine eff ectiveness in adolescents during the 2012 Washington state pertussis epidemic, Pediatrics, June 2015; 135(6): 981-989 http://pediatrics.aappublications.org/content/ 135/6/981

• W badaniu tym poddano analizie skuteczność szczepionki Tdap przeciwko krztuścowi u nastolatków podczas epidemii tej choroby w stanie Washington w roku 2012.
• Zapierający dech w piersi jest fakt, że już w ciągu pierwszych 2-4 lat po otrzymaniu 6 dawki celularnej szczepionki Tdap, skuteczność tej samej szczepionki ZMNIEJSZYŁA się do 34%.

Bart M.J., Harris S.R., et al. Global population structure and evolution of Bordetella pertussis and their relationship with vaccination, MBio, 22 April 2014; 5(2):e01074 http://mbio.asm.org/content/5/2/e01074- 14.full

• Badanie wykazało znaczne zwiększenie występowania epidemii krztuśca.
• Ujednoznacznienie (dywergencja) antygenowe przed wprowadzeniem szczepionek dotyczyło niewielu mutacji, niestety po wprowadzeniu szczepień pojawiły się nowe, zmutowane szczepy toksyn krztuścowych.
• Analogicznie do wniosku poprzedniego, wykazano, że w wielu rejonach świata, nowe, zmutowane i bardziej agresywne szczepy krztuśca zastąpiły występujące poprzednio szczepy pospolite, co spowodowało nieskuteczność szczepionek opracowanych na podstawie szczepów wcześniejszych. Poddaje to wyraźnie pod rozwagę sensowność i celowość szczepienia obecnie.
• Uwaga: „Dane wskazują, że szczepienie przeciwko krztuścowi stało się głównym czynnikiem odpowiadającym za wywołanie zachorowań adaptacyjnych populacji B. pertussis i obniżenie skuteczności szczepionki” (cytat z książki: Szczepienia – przegląd ważnych badań (…), str. 96)
• Przeanalizowanie zbioru 343 znanych szczepów B. pertussis, które zostały wyizolowane w latach 1920-2010, pozwoliło na uformowanie wniosku opisującego, w jaki sposób wprowadzenie szczepionek przeciw krztuścowi wpłynęło na pojawienie się wirusa wytwarzającego większe ilości toksyn.

Mooi F.R. van Loo I.H. et al. Bordetella pertussis strains with increased toxin production associated with pertussis resurgence, Emerg Infect Dis, August 2009; 15(8): 1206- 1213 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/ PMC2815961/

• Badanie potwierdziło, że szczepionki opracowane po to, by spowolnić rozwój i zmniejszyć toksyczność patogenu, przyczyniają się do ewolucji i tworzenia szczepów o znacznie wyższej zjadliwości i większej odporności.
• Badanie to potwierdziło także, że w krajach, gdzie zastosowano najwięcej szczepień, zanotowano największy nawrót krztuśca.
• Kolejne odkrycie potwierdziło, że źródłem pojawienia się niezwykle zjadliwego szczepu ptxP3, są właśnie populacje zaszczepione przeciwko krztuścowi.
• Aktualna szczepionka może chronić do pewnego stopnia tylko… najbardziej pospolita toksyna krztuścową ptxP1 nie jest jednak skuteczna przeciw nowym szczepom! (Hm… wydaje się, więc zasadne poprosić, żeby tylko te stare nas infekowały, jeżeli już zdecydujemy się zaszczepić…, bo w przypadku nowych szczepów zaszczepienie najprawdopodobniej NIC nam nie pomoże…, a w zasadzie, jak wskazują badacze, może nawet zaszkodzić).
• I znowu rewelacja: nowy szczep krztuśca wytwarza nawet 1,6 razy więcej toksyny niż stary szczep.
• Jeżeli weźmiemy pod uwagę powyższy punkt w świetle następnego wniosku badaczy, to już mamy naprawdę nieciekawy obraz: statystyki wykazują, że nastąpił znaczny wzrost (w porównaniu do statystyk odnoszących się do poprzedniego szczepu – ptxP1) przypadków konieczności hospitalizowania oraz ZGONÓW, których przyczyną jest NOWY SZCZEP krztuśca).

Cherry J.D., Why do pertussis vaccines fail?, Pediatrics, 1 May 2012; 129(5): 968-970 http://pediatrics.aappublications.org/content/ 129/5/968

• Badanie to dowodzi, że szczepionki wpłynęły na zmiany genetyczne w toksynie krztuścowej, nazywającej się pertaktyną i w fi mbriach (czynnikach zjadliwości).
• Badacze wskazują, że wprowadzenie w latach 90. dwudziestego wieku, szczepionki celularnej DTaP, która zastąpiła wcześniejszą szczepionkę pełnokomórkową DTP, łączyło się z wprowadzeniem przez WHO stworzenia nowej, standardowej metody diagnozowania krztuśca. Metoda ta będąc nadmiernie restrykcyjną, wprowadzała wymóg laboratoryjnego potwierdzenia przynajmniej 21 dni napadowego kaszlu, nie uwzględniając faktycznych przypadków krztuśca, objawiających się wcześniej przy jednoczesnym wyolbrzymianiu skuteczności szczepionek. (Nie ma jak przygotowanie odpowiedniej propagandy).
• Kolejnym powodem, dla którego szczepionki okazują się nieskuteczne, jest, oprócz modyfi kacji genetycznych w krążących szczepach B. pertussis, fakt, że obecnie około 16,5% przypadków krztuśca jest wywołane przez zmutowany szczep parapertussis, odporny na szczepionki przygotowane w oparciu o szczep pierwotny, co potwierdzały także badania poprzednie.

Ponieważ ledwie dotknęliśmy wierzchołka góry lodowej, pozostałe badania już tylko w telegrafi cznym skrócie.

W innych badaniach (linki poniżej) odnotowano, co następuje:

• Zmiany genetyczne są jedną z głównych przyczyn nieskuteczności szczepionek. (1)
• Statystycznie około 13-21% chorób objawiających się dłużej występującym kaszlem ma związek z zakażeniem Bordetella pertussis, czyli wirusem krztuśca (badanie obejmowało grupę nastolatków i dorosłych). (1)
• Szczepionki, zamiast zapobiegać i chronić, MOGĄ POWODOWAĆ chorobę krztuśca. (2)
• Stwierdzono, że nowo powstające zjadliwe szczepy krztuśca są ODPORNE na szczepionki, co powoduje ich nieskuteczność. (3)
• Szczepionki acelularne przeciwko krztuścowi zostały stworzone po to, by chronić przed pertaktyną, która jest czynnikiem zjadliwości Bordetella pertussis. Niestety, okazało się jednak, że pojawiły się odporne na szczepionki mutacje BEZ PERTAKTYNY. (4)
• Kolejny absurd: jak wiadomo krztusiec jest powodowany przez pertaktynę (czyli wyżej wspomniany czynnik zjadliwości Bordetella pertussis). Niestety, zaobserwowano, że zmienność genetyczna (czyli polimorfi zm pertaktyny) zwiększyła się w populacjach pertussis PO WPROWADZENIU ACELULARNYCH SZCZEPIONEK PRZECIWKO KRZTUŚCOWI. (5)
• POMIMO szczepień przeciw krztuścowi, nastąpił ewidentny powrót tej choroby i to na skalę światową. Uczeni mówią wręcz o epidemiach. Nie da się ukryć faktu, że często ośrodki występowania krztuśca pokrywają się z rejonami zwiększonych szczepień, co dodatkowo potwierdza poruszone powyżej wątpliwości dotyczące zasadności szczepień… przynajmniej w takiej formie, w jakiej są one obecnie proponowane.

Linki do powyższych punktów:

• (1): Cherry J.D., Epidemic pertussis in 2012 – the resurgence of vaccine- preventable disease, NEJM, 30 August 2012; 367(9): 785-787
• (2): Cherry J.D., Pertussis: challenges today and for the future, PLoS Pathog 2013; 9(7): e1003418
• (3): Barkoff A.M., Mertsola J. et al., Appearance of Bordetella pertussis strains not expressing the vaccine antigen pertactin in Finland, Clin Vaccine Immunol, October 2012; 19(10):1703-1704
• (4): Queenan A.M., Cassiday P.K., Evangelista A., Pertactin-negative variants of Bordetella pertussis in the United States, N Engl J med, 7 Ferbruary 2013; 368(6): 583- 584 (Uwaga: wydaje się, że pubmed już skasowała ten link…, ciekawe dlaczego? Ale inne są jeszcze dostępne).
• (5): Otsuka N., Han H.J. et al., Prevalence and genetic characterization of pertactin-defi cient Bordetella pertussis in Japan, PloS One 2012; 7(2); e31985

Zgodnie z obietnicą, podaję uzupełnienie powyższych informacji dla wytrwałych, włączając także te dotyczące składu niektórych szczepionek. Nie jest to też wyczerpujące źródło informacji na temat szczepionek przeciw krztuścowi; niestety jest to naprawdę temat morze i nadaje się na obszerną książkę. Jak zaznaczyłem, artykuł ten to tylko nieśmiała próba zwięzłego opisu najważniejszych tylko informacji na ww. temat i zdaję sobie sprawę, że prawdopodobnie nie wszystkich taka forma zadowoli. Tych niezadowolonych zachęcam do dalszej analizy i poszukiwań. Wydaje mi się, że podanie linków pomoże w ukierunkowaniu dalszych poszukiwań.

W Wielkiej Brytanii w latach 1957-1969 podano szczepionkę DTP około 70% niemowlętom, a do roku 1969 także innym dzieciom. Prof. Gordon Stewart, w 1980 roku, w „Hereʼs Health” napisał, że program szczepień DTP w latach 1957-1969 był nadzorowany przez Laboratoryjną Służbę Zdrowia Publicznego. Już w 1969 roku podsumowując, stwierdzono, że skuteczność programu „nie była zadowalająca; program szczepień okazał się nieskuteczny”. Dlaczego? Okazało się, że owa „nieskuteczność” polegała m.in. na tym, że program nie przyczynił się do kontrolowania wybuchów epidemii oraz UWAGA: „nie chronił zaszczepionych dzieci przed infekcją”. Dalsza analiza wykazała, że ilość zaszczepionych dzieci wzrosła o 80% i mimo tak dużej ilości przeprowadzonych szczepień, zachorowalność na krztusiec nie zmniejszyła się wcale! Oprócz tego zanotowano, że dzieci zaszczepione nie tylko chorowały dalej, ale cierpiały także na ostre skutki uboczne. Professor Gordon Stewartʼs views make him unconventional among medical men, but his opinions and advice are of great importance to the parents of children who are candidates for whooping cough vaccine. Hereʼs Health March 1980 http://www.whale.to/vaccines/stewart. html

Inne ciekawe linki to:

1. http://www.vaccinationinformationnetwork. com/the-dangers-of-whooping- cough-vaccination-prof-gordon -stewart/
2. https://vaccgenocide.wordpress.com/ tag/dtp/ – opis różnych przypadków zaszczepionych dzieci.
3. https://www.pfm.pl/indeks_lekow/lek/ szczepionki/tripacel/J07/3307 – skład szczepionki DTP – proszę zwrócić uwagę na:
   „Efekty uboczne: Bardzo często: senność, tkliwość w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk, zaczerwienienie, gorączka, drażliwość, zmniejszone łaknienie. Często: wymioty, płacz, bladość. Niezbyt często: drgawki. Rzadko: apatia. Po wprowadzeniu do obrotu obserwowano następujące działania niepożądane: sinica; nudności, biegunka; reakcje w miejscu wstrzyknięcia: ból, wysypka, guzek, zgrubienie; duże reakcje w miejscu wstrzyknięcia (>50 mm), w tym rozległy obrzęk kończyny, który może rozciągać się poza jeden lub dwa stawy (te reakcje zazwyczaj pojawiają się w ciągu 24-72 godzin po szczepieniu, mogą być związane z rumieniem, ociepleniem, tkliwością lub bólem w miejscu wstrzyknięcia i ustępują samoistnie w ciągu 3 do 5 dni, ryzyko wystąpienia wydaje się zależne od liczby poprzednich dawek szczepionki zawierającej bezkomórkowy składnik krztuścowy, z większym ryzykiem po 4. lub 5. dawce); zapalenie tkanki łącznej w miejscu wstrzyknięcia, zapalenie tkanki łącznej, ropień w miejscu wstrzyknięcia; nadwrażliwość, reakcja alergiczna, reakcja anafi laktyczna (obrzęk, obrzęk twarzy); świąd, uogólniona wysypka i inne typy wysypki (rumieniowata, plamkowa, plamkowo-grudkowata); drgawki gorączkowe, duże napady padaczkowe, częściowe napady padaczkowe, epizody hipotensyjno-hiporeaktywne, obniżone napięcie, senność, krzyk, bezdech u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych ≤28 tygodnia ciąży)”. Jak dla mnie, te „efekty uboczne” są dość drastyczne…, ale ocenę pozostawiam Czytelnikom.
4. http://www.mederi.malbork.net.pl/ system/data/upfi les/inf1.pdf – ulotka dla pacjenta

Dwa słowa odnośnie składu szczepionek, w telegrafi cznym skrócie…

• Szczepionki zawierające bakteryjne ekstrakty bezkomórkowe lub rozszczepione wiriony
• Szczepionki zawierające produkty metabolizmu komórek bakteryjnych
• Szczepionki zawierające wyizolowane polisacharydy otoczek bakteryjnych
• Szczepionki zawierające wyizolowane antygeny białkowe
• Szczepionki zawierające rekombinantowe antygeny białkowe
• Szczepionki zawierające ekstrakty bezkomórkowe Bordetella pertussis
• Szczepionka Millmanna i Skeggsʼa – detergentowy ekstrakt ze ściany komórkowej pertussis, adsorbowany na wodorotlenku glinu (nie przeszła badań klinicznych)
• Szczepionka fi rmy Behring – wytrącony mocznikiem ekstrakt komórek pertussis, adsorbowany na wodorotlenku glinu

• Jednoskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa (inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy)
• Dwuskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa, hemaglutynina włókienkowa (inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy)
• Trójskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa, hemaglutynina włókienkowa, pertaktyna (jak wyżej: inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy)
• Trójskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa (jak wyżej: inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy), hemaglutynina włókienkowa, fi mbrie serotypu 2 lub 3
• Pięcioskładnikowa – inaktywowana toksyna krztuścowa (jak wyżej: inaktywacja chemiczna – nadtlenek wodoru, formaldehyd, aldehyd glutarowy), hemaglutynina włókienkowa, pertaktyna, fi mbrie serotypu 2 i 3

(szczepionki skojarzone, zarejestrowane w Polsce, zawierające acelularną komponentę krztuścową):

• Infanrix
• Antygeny krztuścowe – toksoid krztuścowy, hemaglutynina włókienkowa, pertaktyna
• Adiuwant – wodorotlenek glinu
• Środek konserwujący – 2-fenoksyetanol
• Tripacel
• Antygeny krztuścowe – toksoid krztuścowy, hemaglutynina włókienkowa, pertaktyna, fi mbrie typu 2 i 3
• Adiuwant – wodorotlenek glinu
• Środek konserwujący – 2-fenoksyetanol
• Infanrix HepB – D, T, aP, wzwB; Infanrix IPV+Hib – D, T, aP, IPV, Hib;
• Infanrix penta – D, T, aP, IPV, wzwB;
• Infanrix hexa – D, T, aP, IPV, wzwB, Hib
• Tripacel – D, T, aP
• Hexavac
• Antygeny krztuścowe – toksoid krztuścowy, hemaglutynina włókienkowa
• Adiuwant – wodorotlenek glinu
• Środek konserwujący – 2-fenoksyetanol
• DTaP
• Antygen krztuścowy – toksoid krztuścowy
• Adiuwant – wodorotlenek glinu
• Środek konserwujący – formaldehyd
• Hexavac – D, T, aP, IPV, wzwB, Hib
• DTaP IPV – D, T, aP, IPV

Acelluvax (BIOCINE SpA, Włochy), skład szczepionki:

• Toksyna krztuścowa PT-9K/129G (wytwarzana przez zmutowany szczep pertussis, nietoksyczna – 2 substytucje aminokwasowe w podjednostce S1 – Arg 9/Lys i Glu 129/ Gly; zachowana immunogenność)
• Hemaglutynina włókienkowa
• Adiuwant – wodorotlenek glinu
• Pertaktyna
• Środek konserwujący to mertiolat

Na tym chyba zakończę… Mam wrażenie, że to bardzo długi artykuł. Proszę o wybaczenie, że nie udało mi się bardziej skrócić tematu. Mam nadzieję jednak, że materiał powyższy dostarczy informacji oraz podane linki nakierują spragnionych wiedzy na dalsze poszukiwania.

Życząc zdrowia i bardziej świadomych decyzji, Adam Przygoda