Znajdź swój rytm i tańcz

Czy mamy tego świadomość, czy nie — jesteśmy istotami społecznymi, potrzebujemy interakcji z drugim człowiekiem — choćby dla zachowania zdrowia psychicznego i harmonii z samym sobą. W towarzystwie możemy być docenieni, nasze potrzeby zauważone, a problemy przynajmniej przedyskutowane. Jakby dodać do tego ruch jako formę aktywności — otrzymujemy sposób na odreagowanie, uwalniając przy tym nagromadzone w ciele napięcia.

Tu można wręcz krzyknąć: Wybierzmy taniec! Bo relaksuje, pomaga wyrazić siebie, swoje emocje, uczy systematyczności, poprawia pamięć, usprawnia. Są to oczywiste argumenty, którymi niejeden instruktor przekonuje nas do regularnych zajęć, niezależnie od stylu. Wszyscy to wiemy…, ale entuzjazm już jakby nie taki. W czasie pandemii, gdy dostępność różnych form tańca była mocno ograniczona, zwyczajnie przestaliśmy ich szukać, a może to jednak one przestały szukać nas? Gdy znów pojawiły się bogate oferty szkół tańca, czy na pewno mamy w sobie tyle motywacji, aby zapisać się na kurs? Nie oszukujmy się! Po tak długiej przerwie w aktywności ciężko zdobyć się na jakiekolwiek wyjście do ludzi, a co dopiero na lekcje tańca. Już na tym etapie ogromnej próbie poddawana jest nasza zdolność do podejmowania decyzji…, która również obniżyła się przez siedzenie w domach.

Ale przyjmijmy, że się udało. Znajdujesz potrzebne informacje, sięgasz po telefon, dzwonisz lub wypełniasz formularz i deklarujesz swój udział. Bądź z siebie dumny. Potem trzeba się przełamać, by faktycznie tam pójść, co już czasami graniczy z niemożliwym.

Znamy to, ale jesteśmy w tym razem. Potrzeba trochę chęci i nieco cierpliwości. O resztę zadba już doświadczony instruktor, stopniowo otwierając nas na nowe.

Ewentualnie na stare, konkretnie taniec „w zupełnie starym stylu”, jakim niewątpliwie jest SWING. Rodem z szalonych lat 20. i nowojorskiej dzielnicy Harlem. Radosny i ekspresyjny, tańczony do żywiołowej muzyki sprzed ponad stu lat. Już sam tzw. stary, dobry jazz poprawia samopoczucie, idealnie oddając charakter tańca. Zatem zajęcia w tym stylu są ukierunkowane głównie na radosne spędzanie czasu. Za sprawą wielu kroków czy ruchów charakterystycznych np. dla szalonego Charlestona — mimowolnie pojawia się uśmiech — tak bardzo nam wszystkim teraz potrzebny. Za sprawą obserwacji, naśladowania luźnych i radosnych fi gur, szybko nabieramy dystansu, a nieśmiałość zostawiamy w szatni.

Swing to również moda retro — typowa dla tamtej epoki, więc dbając o stylizacje, dostrzegamy szczegóły, które rozwijają pewność siebie albo budzą poczucie przynależności. To idealny sposób uwrażliwiania na piękno, a docelowo także na drugiego człowieka, jakikolwiek by nie był.

Osobisty styl oraz odpowiednio dobrane fi gury czy kroki zdecydowanie stają się niezwykłą formą komunikacji i przełamywania barier, które często są tylko w głowach, a pryskają w realnym kontakcie z innym tancerzem, również tym niepełnosprawnym. Taniec sam w sobie przekonuje, że dzięki tzw. inności ciała zmienia się jedynie sposób eksponowania, natomiast każdy ruch wciąż pomaga wyrażać siebie. Uczymy się swojego ciała i uważności na otaczającą przestrzeń, rozwijamy odpowiedzialność za siebie nawzajem, pomimo różnic w sposobie poruszania.

Nabierając świadomości w tańcu, otwieramy się na ruch, potrafi my obrazować swoje wnętrze i emocje. Odkrywamy więc drogę, swój własny styl oraz rytm, w który można się wsłuchać i w zgodzie ze sobą doświadczać świata i drugiego tancerza.