Ból kręgosłupa - sprawdź zęby

Te organiczne produkty rozkładu białek powstają nieuchronnie, ponieważ nawet przy najdoskonalszych metodach leczenia kanałowego nie jest możliwe całkowite usunięcie tkanki organicznej ze wszystkich kanałów i kanalików w korzeniach zęba. W wyniku rozkładu tkanek organicznych tworzą się merkaptany i tioeter, aminy biogenne, takie jak skatol i putrescyna oraz inne substancje, które mogą mieć toksyczne i potencjalnie immunogenne działanie. Ich obecność zmusza organizm do ciągłej konieczności usuwania i radzenia sobie z groźnymi toksynami.

Merkaptany i tło etery mogą być odpowiedzialne za procesy zapalne w całym organizmie. Same efekty toksyczności zwykle nie wyjaśniają opisanych miejscowych i ogólnoustrojowych reakcji zapalnych. Badania wykazały, że oprócz efektów toksycznych, produkty rozkładu białek mogą powodować aktywację układu odpornościowego, a tym samym zaburzenia w jego regulacji. Tłumaczy to, dlaczego zachorowalności na przewlekłe choroby zapalne, przewlekłe infekcje, choroby stawów czy szeroko pojęte odczyny alergiczne, sprzyja nieustanne działanie tych substancji z martwych zębów. Zaobserwowaliśmy, że objawy występują indywidualnie u pacjentów z tą samą ekspozycją na toksyny. Jest to związane z aktualnym stanem i wrażliwością danej osoby, a także „bagażem” chorób czy obciążeń, które nazbierał do tej pory.

W przeciwieństwie do zatrucia - przedawkowania jakiejś substancji - czyli toksycznego uszczerbku na zdrowiu, w przypadku chorób o podłożu immunologicznym nie ma korelacji z dawką, czyli z ilością wykrywalnych toksyn czy liczbą martwych zębów. Jeden zakażony ząb może wystarczyć do wywołania lub nasilenia procesów zapalnych w organizmie. Zależy to od naszej indywidualnej wrażliwości. Mogą to być miejsca oddalone od jamy ustnej np. kolano lub poprzez taśmy anatomiczne mięśniowo - powięziowe stan zapalny może pojawić się w kręgosłupie.

Komórkowa odpowiedź immunologiczna na bodziec merkaptanowy/tioeterowy pokazuje, czy w organizmie zachodzi reakcja immunologiczna przeciwko tym substancjom. Pozytywny wynik przemawia za indywidualną wrażliwością, ale też uprawdopodabnia ostrą lub przedłużoną ekspozycję organizmu na merkaptany i tioetery. Immunologiczny dentysta, znający koncept Stomatologii Immunologicznej, doradzi, jakie kroki terapeutyczne mają sens, biorąc pod uwagę kliniczne i laboratoryjne wyniki diagnostyczne. W teście na uczulenie na merkaptany/tioeter komórki odpornościowe są pozyskiwane w laboratorium z krwi pacjenta i stymulowane w specjalnych warunkach mieszaniną związków siarki i białek. Powstające po stymulacji czynniki zapalne, interferon-y i interleukina-10, są następnie mierzone nowoczesnymi metodami analitycznymi.

Metale (występujące w metalowych koronach, mostach, implantach, amalgamatach) uwalniają do organizmu swoje jony w wyniku korodowania w wilgotnym środowisku lub mechanicznego ścierania podczas żucia. Z cementów używanych w stomatologii może wydostać się aluminium, a srebro lub kadm mogą znajdować się w materiałach do wypełnień kanałowych. Wszelkie odbudowy i protezy metalowe, które są na stałe umieszczane w jamie ustnej, stanowią chroniczne źródło narażenia. Metale zawarte w ślinie są połykane i wchłaniane do organizmu przez przewód pokarmowy. Mogą powodować reakcje alergiczne, które są wykrywane za pomocą testu transformacji limfocytów (LTT). Metale mogą także powodować negatywne skutki w żołądku i jelitach oraz po wchłonięciu do krwi. Metale takie jak kobalt, chrom, pallad, miedź, aluminium, a nawet złoto, jeśli są spożywane przez dłuższy czas, mogą brać udział w rozwoju przewlekłych chorób zapalnych.

Im większa ilość metali w ślinie i toksycznych produktów rozkładu białek, tym większe obciążenie organizmu. Oprócz stężenia poszczególnych metali ważne jest zbadanie, czy organizm jest zanieczyszczony tylko jednym, czy kilkoma metalami. Badania wykazały, że toksyczność poszczególnych metali wzrasta wraz z wielokrotną ekspozycją. Dlatego sensowne jest zidentyfikowanie wszystkich omawianych powyżej potencjalnie szkodliwych czynników występujących w jamie ustnej i ich ocena, przed wyciągnięciem ostatecznych wniosków i stworzeniem każdego planu zdrowienia.